अध्यारो देख्छु मुहार तिम्रो बादल छाए झै
सुस्केरा सुन्छु चैतमा आँधी बेहेरी आए झैँ
एकान्त रोज्छौ मनमा कतै तुवाँलो छायो कि
रुने छ मेरो संसार तिम्रो उज्यालो नपाउँदा
अन्धकार छाउछ जसरी राती जुन नआउदा
रुवाई मेरो संसारलाई तिमी अरुलाई नरोज
मायाको कुरा नफर्कि्र झर्छ टाढिन नखोज
उज्यालो दिन उघार्दै पर्दा रातको खोल्दिनौ
के भुल भयो प्रिया म सँग बोल्दिनौ
के भुल भो प्रिया
No comments:
Post a Comment