निर्मोहिकै सम्झनाले

धेरै लेखेँ माया प्रेम कहानिका गजलहरू
आफु भने माया बिना तडपियर बसी रहें

मिलनका कथाहरु यत्र तत्र पढ्दै जांदा
बैरागिका भावना झै आशुहरु खसी बसे


बिचोड्को बेदनामा कल्पि रुने आत्मा जस्तै
मन पनि हलुंगो भो अध्य्रारोमा रोइ बसे

माया लाउने भूल गरे अन्जानैमा उनीलाई
आशा केवल निभी गयो मध्य रातमै उठी बसे

निर्मोहिकै सम्झनाले रात दिन सताउदा
निदाउन खोज्दा खोज्दै चारै प्रहार जागा बसे